Heilige grond

Probeer het voor je te zien. Het is zondag in Rotterdam-zuid. De zitplaatsen op de betreffende locatie vullen zich. Iedereen is in afwachting van wat komen gaat. De ogen zijn gericht op het stuk grond voor hen. Het groene vlak is voor even heilige grond.

Welke grond ik bedoel? Als je bekend bent met Rotterdam-zuid, dan weet je dat daar het voetbalstadion van Feyenoord staat. Dan weet je waarschijnlijk ook dat het daar op zondag erg druk kan zijn vanwege de vele supporters die de wedstrijden bezoeken. Maar misschien weet je ook dat daar niet ver vandaan een kerk staat: de Maranathakerk. En voorin die kerk ligt groene vloerbedekking. Het is niet de groene mat van de Kuip, maar die groene vloerbedekking die – voor mij – voor even heilige grond was.

Gisteren werd in mijn gemeente het Heilig Avondmaal gevierd. Wat een bijzonder moment! God nodigt mij aan Zijn tafel! Hij nodigt me uit om Zijn dood te gedenken. Hij wil mij voeden met Zichzelf en mij verzekeren van Zijn liefde voor mij. En vooral dat laatste stond gisteren voor mij centraal. Uit liefde voor zondaren – ook voor mij – gaf Jezus Zijn leven. Uit liefde wilde Hij de straf dragen en wil Hij mijn zonden vergeven. Door Zijn volbrachte werk kan en mag ik bij Hem horen en wil Hij Zijn liefde aan mij geven. Liefde die ik in alle gebrek mag beantwoorden en door mag geven aan mijn naaste.

Vol van verwondering over Zijn liefde verliet ik de kerk en reed ik naar huis. Om terecht te komen tussen de drukte van de vele voetbalsupporters. Normaal beschouw ik dat als iets wat nu eenmaal bij het leven in Rotterdam hoort. Ik houd er ook wel van om een voetbalwedstrijd te bekijken en kan me voorstellen dat “sommigen” dat graag in een stadion doen. Maar het schrille contrast met de kerk raakte me. Duizenden mensen op weg om te kijken naar slechts twee keer een elftal. Zet dat tegenover een paar honderd mensen waarvan tientalle mensen Heilig Avondmaal hebben gevierd.

Het stadion is vol en tegelijk zo leeg omdat ik geloof dat alleen Jezus en Zijn liefde de leegte op kan vullen. Dat heb ik gisteren en de afgelopen weken heel sterk ervaren. Mijn identiteit ligt niet in wat ik heb, wat ik doe of wat anderen van me vinden. Ik hoef niet te presteren om gejuich op te roepen. God juicht juist als ik me aan Hem toevertrouw en leef vanuit Zijn werk, vanuit Zijn liefde.

Op de heenweg leek de stad te slapen, terwijl de Koning klaarstond om aan Zijn tafel te nodigen. Op de terugweg lijkt het vanwege parate politie en ME alsof de koning in aantocht is, terwijl ik zojuist al bij dé Koning aan tafel heb gezeten. Hij gaf Zijn leven en gaf mij Zijn liefde. Liefde om uit te delen in mijn gezin én in de stad van Feyenoordsupporters.

Deze week weer vijf hoofdstukken uit Mattheüs, met vijf bijbehorende vragen van www.womenlivingwell.org. Ik wens iedereen een LIEFDEVOLLE week!!