Het zit in de genen

Een eigenschap, een handigheid, een interesse… je bent waarschijnlijk niet de enige in de familie met dat bepaalde karaktertrekje, die ‘twee rechterhanden’, voorkeur voor bepaalde boeken of wat het in jouw geval ook mag zijn. Sommige dingen krijg je nu eenmaal mee van je ouders – die zij vaak weer van hun ouders meekregen. “Het zit in de genen”, zeggen we dan. Soms is dat erg handig, leuk, prettig! En soms ook niet (maar daar gaan we het nu niet over hebben). Wat is nou zo’n typisch iets dat bij mij in de genen zit?

Laat ik beginnen met het gegeven dat mijn opa en oma onlangs zijn verhuisd van hun appartement naar een zorgcentrum. Hierover stond afgelopen week ook een artikel in de krant (interview met o.a. opa & oma) en één zinnetje bracht me op het schrijven van deze blog: “Binnenkort hoop ik mijn studie Hebreeuws weer op te pakken.”Ja, mijn opa heeft heel wat kennis van de Hebreeuwse taal en daar ben ik als kleindochter best trots op. Er lagen dan ook heel wat boeken en overig studiemateriaal in zijn ‘studeerkamer’, wat bij de verhuizing uitgezocht moest worden. Vanwege het kleiner gaan wonen, kon niet alles mee naar de nieuwe woonstek en inmiddels ben ik de eigenaar van heel wat boeken over het Hebreeuws en het Jodendom. Een gelukkige eigenaar, want ik houd van taal, ook van het Hebreeuws – al begrijp ik daar nog niet heel veel van, maar kom ik door de Tora-cursus een stukje verder.

En ja, daar komt het, het zit in de genen! Mijn opa heeft een grote liefde voor taal. Niet alleen voor de Hebreeuwse taal, maar ook voor o.a. Nederlands. Zo kan ik me herinneren dat hij al taalgrapjes maakte toen ik nog een kind was. Woorden ontleden en opmerkingen als ‘weet je waar dat woord vandaan komt’ zijn in een gesprek met opa niet zeldzaam. Opa heeft die liefde voor taal doorgegeven aan mijn moeder. En mijn moeder gaf het weer door aan mij. Nee, ik ben geen Nederlands gaan studeren en spreek niet heel veel talen. Maar ik kan genieten van een mooie zin of alinea en ik vind het een sport om de betekenis van een voor mij nog onbekend woord in een andere taal proberen te achterhalen door ontleding of vergelijking met andere talen. En natuurlijk, ik vind het heerlijk om te schrijven – wel handig als je een blog hebt 🙂

En nu ligt er nog een hele stapel boeken te wachten om te lezen. Ze gaan niet allemaal over taal, maar bij het doorbladeren zag ik wel heel wat uitleg van Hebreeuwse woorden langskomen. En dat is toch wel handig, want een Hebreeuws woord ontleden met behulp van mijn kennis van Engels, Duits en Frans zal toch lastig worden. Dat is bij Italiaans en Spaans wel het proberen waard, maar voor het Hebreeuws kan ik beter een woordenboek gebruiken, die ik nu ook in mijn boekenkast heb staan.

Opa’s liefde voor taal? Dat zal nooit over gaan, vermoed ik. Onlangs vroeg hij voorzichtig aan me of ik de Hebreeuwse Bijbel – die ik ook van hem kreeg – momenteel zelf gebruik. Nee, zover ben ik nog niet (dat is een wens op mijn ooit-nog-eens-doen-lijstje) en de vervolgvraag was daarom of opa deze weer even mocht lenen. Op zijn 84e wil hij de Joodse taal weer op gaan pakken, maar nu bleek dat hij zelf geen Hebreeuwse Bijbel meer had. Natuurlijk mag hij ‘mijn’ Bijbel gebruiken! Want wat mij door hem in de genen zit, wil ik hemzelf niet ontnemen! Misschien moet ik opa eens om een lesje Hebreeuws vragen nu het nog kan?!