Vraag maar raak
Vraag maar raak. Het is een advies dat de natuurkundige Einstein gaf. Hij zei namelijk dat het belangrijk is om niet op te houden met vragen stellen. En inderdaad, door vragen te stellen, kom je veel te weten. Voor kinderen is het dé manier om de wereld te leren kennen en begrijpen. Zo ook bij ons. Vanaf het moment dat de oudste kon praten, begon het vragen stellen. Ik geniet van zijn onbevangen en nieuwsgierige houding en vertel hem graag over het wat, waarom en hoe. Vraag maar raak!
Dingen vertellen en uitleggen, roept natuurlijk nieuwe vragen op. Tot voor kort waren de antwoorden die ik gaf vrijwel altijd afdoende. En zo niet, dan was het niet ingewikkeld om de vervolgvraag te beantwoorden. Maar dat begint te veranderen. Vooral als het gaat over twee dingen waarover volwassenen ook niet zo makkelijk praten: seksualiteit en de dood. Het zijn onderwerpen waar ik niet geheimzinnig over wil doen, maar waarover ik ook geen informatie wil geven die niet bij zijn leeftijd past. Wat dan: vraag maar raak?
We wonen vlak bij het ziekenhuis waar ik ben bevallen van onze beide jongens. De oudste weet dat ook en af en toe, als we daar langsrijden, begint hij erover. Dan vraagt hij bijvoorbeeld waar hij was voordat hij in mijn buik zat. Mijn antwoord dat God hem toen nog niet in mijn buik gemaakt had, is tot nu toe altijd voldoende geweest. Maar onlangs vroeg hij wel hoe God dat dan deed. Ik vond hem met zijn vier jaar nog veel te klein om details uit de doeken te doen en vertelde dat God alles kan, zelfs ervoor zorgen dat er een baby gaat groeien. Meneer was tevreden, maar de volgende hoe-vraag zal vast niet lang op zich laten wachten. En dan denk ik: vraag maar raak?
Tegenover de school van onze peuter staat een kerk met daaromheen een kerkhof. Onlangs luidden de klokken toen ik hem ophaalde en ik kreeg de verwachte waarom-vraag. Ik antwoordde dat het waarschijnlijk was omdat er een bruiloft of een begrafenis was. En direct begon hij vragen te stellen over het laatste. Of mensen voelen dat ze begraven worden en of dat dan niet zielig is. Mijn uitleg dat je het niet voelt of merkt als je gestorven bent, was voldoende.
Maar op een ander moment stelde hij de vraag hoe je dan naar de hemel gaat. Ik antwoordde dat God alles kan en dat het vooral heel belangrijk is dat je van Hem houdt. Gelukkig vroeg hij niet verder en mijn opluchting had niet met leeftijd te maken, maar met de abstractie van het onderwerp. Ik snap het zelf namelijk ook niet, ik kan het alleen maar geloven.
Vraag maar raak? Het is niet altijd makkelijk en toch zeg ik: vraag maar raak! Want mijn antwoord ‘God kan alles’ geldt niet minder voor het beantwoorden van de vragen van je kind. Hij heeft me nog altijd woorden in de mond gelegd waarmee mijn kleuter tevreden was. En ik geloof dat Hij dat zal blijven doen, zolang ik geloof dat Hij alles kan!
Laat de vragen maar komen kind, voordat de tijd aanbreekt dat je ophoudt met vragen stellen en vraagtekens gaat zetten bij de antwoorden. Vraag maar raak!
Dit blog is oorspronkelijk geschreven voor Sestra en verscheen daar in oktober 2018.
