Van voorbereiden naar wachten

Begin september plaatste ik hier dit blog over de muisjestaart en inmiddels ben ik al ruim 38 weken zwanger. Volgens het boekje heb ik nog zo’n anderhalve week te gaan en ik ben dan ook erg benieuwd wanneer ons kleintje daadwerkelijk gaat komen. De zwangerschap is door bekkenpijn helaas best pittig, maar verder gaat het goed. Vorige week kreeg ik van de verloskundige te horen dat de baby is ingedaald, dus ook dat is weer een stapje verder richting de bevalling. Uiteraard hebben we niet stil gezeten qua voorbereidingen. Hier een kijkje in wat me de afgelopen twee maanden zoal bezighield. Van voorbereiden naar wachten.

Laat ik beginnen met de naam. Dat is eigenlijk het eerste cadeau dat je aan je kind geeft en dan gelijk voor heel zijn of haar leven. Best belangrijk dus welke keuze je maakt. Bij Boaz hebben we er goed over nagedacht en vonden we het mooi om dat ook op het geboortekaartje toe te lichten.

Afgelopen zomer – toen wijzelf net een dag wisten dat ik zwanger was – werden we op de camping geïnterviewd voor het programma ‘Geloof en een Hoop Liefde‘ (te zien vanaf minuut 25). Daarin ging het over Boaz en over zijn naam. En stiekem zette me dat toen al aan het nadenken over een naam voor nummer twee. Het moet passen bij Boaz’ naam, het liefst een mooie betekenis hebben, etc. Dat kon misschien nog weleens lastig gaan worden.

Inmiddels staat er een concept van het geboortekaartje klaar, met uiteraard de naam die we de baby gaan geven. We willen opnieuw een toelichting geven. Daardoor ga je vanzelf goed nadenken over een eventuele betekenis en de reden waarom je je kind zo wilt noemen. Gelukkig waren Johannes en ik het snel eens en ik ben nu vooral heel benieuwd naar de reacties als het straks bekend wordt.

Resultaat na de rommel
Begin januari was het een rommel in huis. Zoals ik in dit blogbericht vertelde, hadden we een week lang schilders over de vloer. Toen ze weg waren, begon het schoonmaken en inrichten. Ik ben inmiddels helemaal gewend aan de nieuwe look van de woonkamer en erg blij met het resultaat. Laat het kraambezoek maar komen, hihi! Ook benieuwd? Zie onderstaande foto’s.

Grote broer
Boaz kijkt ook al uit naar de komst van zijn kleine broertje of zusje. Hij vindt het leuk om mee te gaan naar de ‘babydokter’ en mag dan meestal op de knopjes duwen om mijn bloeddruk te meten en naar het hartje te luisteren. Hij geeft regelmatig kusjes op mijn buik en heeft zijn knuffel Pip inmiddels bestempeld als zijn baby.

Om te zorgen dat de hele uitzet in orde is, komen er regelmatig pakketjes binnen. Boaz helpt enthousiast met het openen van de dozen. Toen het kraampakket binnenkwam, kreeg ik het even benauwd bij het zien van de inhoud – al die matjes en verbanden enzo – maar er zat ook een leuke omslagdoek in. Deze werd gelijk in beslag genomen voor baby Pip, die liefdevol werd ingewikkeld en gewiegd.

Het wiegje staat inmiddels bij Boaz op de kamer en regelmatig moet hij er even in kijken en de knuffels toedekken. Ik denk wel dat hij een hele lieve grote broer gaat zijn. Hij oefent in ieder geval genoeg.

Sneeuw
Na het schilderwerk en het tevoorschijn halen van de babyspullen, vonden we het leuk om de sneeuw op te zoeken. Nog even met z’n drieën, voordat de nieuwe periode als gezinnetje van vier aanbreekt. Johannes had zin om weer eens te snowboarden en de slee moest ook nodig een keer worden uitgeprobeerd. Eind januari vertrokken we daarom richting Winterberg.

We hebben het goed getroffen en genoten van onze midweek weg. Boaz vond het heerlijk om op de slee getrokken te worden en was gefascineerd door de skiliften. Dat was nog eens wat anders dan de natte sneeuw die hij in Rotterdam had zien vallen. Ik kreeg gelukkig nog net mijn ski-jas dicht en moest uiteraard even poseren met mijn dikke buik. Hieronder een paar plaatjes van ons midweekje Duitsland.

Nieuwe look
Al een paar jaar verf ik mijn haar omdat er anders behoorlijk wat grijze exemplaren te zien zijn. Dat hoeft op zich niet erg te zijn, maar ik vind het toch leuk om als moeder van jonge kids iets anders dan een grijze coupe te hebben. Het was echt een tijd geleden dat ik bij de kapper was geweest, dus vond ik het zo vlak voor de bevalling wel een mooi moment om nog even te gaan. Zit ik straks ‘fris en fruitig’ in het kraambed, tenminste, dat hoop ik! Hieronder een foto voor en na de knip- en verfbeurt. Kunnen jullie gelijk mijn dikke buik zien, van toen zo’n 36 weken zwangerschap. Overigens ben ik gelukkig minder kilo’s aangekomen dan bij Boaz. Het scheelt zo’n 8 à 9 kilo, dus een lekker vooruitzicht dat die er straks niet af hoeven.

Nesteldrang
De hormonen zorgen ook bij mij voor nesteldrang. Nu houd ik sowieso wel van een glad en opgeruimd huis, maar bij een perfectionist kan het altijd beter dan het al is… Vorig jaar schreef ik in dit blog over mijn aanpak van de grote schoonmaak, maar die methode vond ik nu geen optie. Mijn nesteldrang zorgt ervoor dat ik alles gedaan wil hebben voor de bevalling, dus eigenlijk voordat de maand maart aanbreekt.

Vandaag is het maart en gelukkig kan ik zeggen dat het meeste is gedaan! Met hulp van anderen, dat moet ik erbij zeggen. Afgelopen zaterdag waren bijv. mijn ouders hier – en pasten mijn schoonouders op Boaz – zodat we met z’n vieren veel aan konden pakken. Aan het eind van de dag kon ik enorm veel van mijn lijstje schrappen. Heerlijk! Ook het bed werd op klossen gezet en zo kon ik ’s avonds dankbaar en voldaan mijn hoge troon induiken en dromen over de leuke dingen die ik nu in de laatste weken kan doen.

Leuke projectjes
Ik heb me voorgenomen om deze laatste periode van de zwangerschap vooral niet teveel meer te moeten van mezelf. De dingen die wel moeten gebeuren – zoals het gewone huishouden – doe ik lekker op m’n gemak en ondertussen geniet ik van het getrappel in mijn buik. Door de bekkenpijn moet ik sowieso rustig aan doen, dus doe ik vooral leuke dingen die zittend kunnen. Zoals dingen naaien. Ik heb leuke stofjes in huis gehaald en het eerste project was een boxkleed. De kleuren van de vorige vond ik niet leuk meer bij de pas geverfde muren, dus heb ik nu een bijpassend exemplaar gemaakt. Met twee verschillende kanten zodat ik af kan wisselen.

Op de kinderkamer had ik destijds bij Boaz vooral voor de kleur mintgroen gekozen. De afgelopen jaren is daar langzaam ook de kleur geel bijgekomen. Een combi die ik persoonlijk erg mooi vind. Het grappige is dat de gele flesjes van Zwitsal zo ook prima in het interieur passen.

Onlangs kwam ik leuke gele stof tegen en besloot om daar een lakentje van te maken. De baby kan dus straks onder een wolken-lakentje slapen. En als ik nog tijd genoeg heb, hoop ik meer dingen te naaien. Aan ideeën geen gebrek. Afwachten hoeveel tijd ik nog heb.

En dan…
Vaak is het zo dat er dingen kapot gaan op een moment dat je er niet op zit te wachten. Zo ook hier. Maandagavond wilde ik de was uit de wasmachine halen en ontdekte ik dat de rubberen rand gescheurd was. Alles zat onder de kleine korreltjes en een deel van het manchet lag los in de trommel. Balen! Dinsdagochtend belde ik voor het maken van een reparatie-afspraak; in de verwachting dat het waarschijnlijk diezelfde dag nog gemaakt kon worden. Maar nee, volgende week woensdag was de eerste mogelijkheid. Help! Dan zou het zomaar kunnen dat ik al bevallen ben en er genoeg wasjes te wassen zijn. En zo niet, ik wil mijn wasmand nu niet over laten lopen, maar de boel een beetje bijhouden.

Gelukkig had ik een begripvolle vriendelijke vrouw aan de lijn. Ze begreep mijn situatie volledig en zou er alles aan gaan doen om z.s.m. een monteur langs te sturen. Met resultaat, want een paar uur later werd ik gebeld dat ik de volgende dag – vandaag dus – een monteur kan verwachten. Zo fijn! Inmiddels had ik het wasje dat vol korrels zat al elders kunnen wassen en nu wacht ik tot de monteur aanbelt en ik mijn eigen wasmachine weer kan gebruiken. Hoog zwanger zijn heeft zo z’n voordelen: dingen die planmatig niet lijken te lukken, zijn opeens toch mogelijk. En wat ben ik blij dat dit zich voordoet vóór de kraamtijd, in plaats van er middenin!

Nou beste lezers, het aftellen is begonnen. Van voorbereiden naar wachten. Geen idee wanneer ik weer in de gelegenheid ben om een blog te schrijven, maar ik ga uiteraard proberen om jullie op de hoogte te houden. Tot dan en misschien tot snel!